بی هیچ بهانه و هیچ تردیدی راهی که سهراب آغازگر آن بود را کیارستمی با تدبیر به پیش برد... راهی که دیگر حتی غباری از آن در سینمای ایران به چشم نمی خورد... فیلمسازی عشق است... مرزی است بین عشق و نفرت... راهی است میان سیاه و سفید و نوری میان روشنایی و تاریکی...آنان سقوط و سکوت شب را شکستند و عارفانه طعم گس آن را چشیدند...